‘Om je lichaam te verzorgen heb je eerst dingen nodig.

Toch komt het voor, dat er een overvloed aan dingen is

en het lichaam nochtans niet wordt verzorgd.

Om te leven moet je ervoor zorgen, dat je je lichaam behoudt,

maar het komt ook voor dat het lichaam behouden wordt zonder dat er nog leven is.

Het leven komt zonder dat het kan worden geweerd,

het leven gaat zonder dat het kan worden tegengehouden’.

Zhuang Zi hoofdstuk 19

DAO-coaching is een oefenweg naar levenskunst. In de begeleiding ontstaat een uitwisseling om inzicht te verwerven in dit proces. Het gaat erom het leven te leren door-gronden. Onderstaand verhaal illustreert dit. Het proces wat we in de coaching gaan noem ik een skill-story. Het brengt kunde, kennis en een innerlijk weten samen.

Het verhaal van de meesterhoutsnijder

‘Qing de meesterhoutsnijder maakt een hangraam voor een klokkenspel voor hertog Lu van kostbaar hout. De mensen kunnen hun ogen niet geloven, want het lijkt wel het werk van van een of andere God. De hertog vraagt de schrijnwerker vol bewondering welke techniek hij toepast. Qing antwoordt dat hij slechts een handwerksman is en geen magische succesformule heeft.

Het enige dat hij doet, is zichzelf tot rust brengen. Zodat zijn geest zich niet langer bezighoudt met allerlei futiliteiten. Hij begint pas zodra zijn bewustzijn in een volmaakt open en ontvankelijke staat verkeert:

Qing zegt: Ik begin met drie dagen vasten, om mijn hart tot rust te brengen en niet langer te denken aan beloningen. Na vijf dagen vasten ben ik elke gedachte aan lof of kritiek kwijt.

En na 7 dagen vasten ben ik zo stil, dat ik elk bewustzijn van mijn hele lijfelijke bestaan kwijt ben.  

De meester houtsnijder heeft niet langer het gevoel dat hij een aparte fysieke entiteit is, gescheiden van de rest van de werkelijkheid. Qing moet eerst zijn ego ontmantelen om de openheid van zijn ware zelf vrij te maken. Elke conditionering is nu afwezig.

Dan ontstaat de ware ademruimte waarin hij echt schouwt en in staat is het wezen van de boom te lezen. De boom onthult alleen zijn volle innerlijk potentieel aan de houtsnijder, als hij ontvankelijk genoeg is om waar te nemen en in staat is met zijn kunde en kennis om het hangraam uit deze boom tevoorschijn te halen.

Qing zegt dat hij ‘de ontmoeting’ niet kan afdwingen. Hij is afhankelijk van iets dat hem van de andere kant wordt aangeboden. De voor bereidingen van Qing betekenen nooit, dat het proces van resonantie, van herkenning ook zal plaatsvinden. De natuur laat zich niet dwingen. In het contact met de natuur word je direct ontmaskerd als je doet alsof je iets bent wat je niet bent. Je kunt haar niet manipuleren zoals je dat met mensen kunt doen.

Hier gaat het er om uit welk hout je bent gesneden, wat is je werkelijke zelf?

Daarom maakt Zhuang Zi duidelijk, dat levenskunst geen rechte weg is naar een specifiek doel. Het is een weg van vallen en opstaan, die je alleen in de harde praktijk kan leren; onderweg zijn is het doel.

Ik werk in de praktijk met deze voorbeelden van Zhuang Zi om te komen tot het besef, dat het leven een oefenweg is. Elke stap in ons leven vraagt aandachtig het potentieel te proeven.

Zhuang Zi geeft ook het voorbeeld van de zwemmer, die zich toevertrouwt aan de stroom van het water. Dit is voor de DAO het beste voorbeeld voor de levenskunst.

De waterval en de kolkende rivier staan natuurlijk voor de Dao: de constante verandering en overweldigende gang van de kosmos, waarvan wij mensen slechts een klein stukje meekrijgen.

Ons leven, net als alle verschijnselen, zijn onderdeel van de manifestatie van de Dao.